Verslag 29 april t/m 10 mei
10 mei 2014 - Yerakini, Griekenland
Het was rustig op de camping in Skopje. Aanvankelijk waren we de enigen. Later op de avond kwam er nog een Duitse camper bij, die de volgende morgen al weer vroeg vertrokken was. Hier maakten wij en Mel voor het eerst kennis met grote aantallen loslopende honden. Gelukkig niet agressief naar Mel, maar we zullen er nog wel wat mee te stellen krijgen de rest van de vakantie, want ook Griekenland, Bulgarije en Roemenië staan er bekend om. Merkwaardig is wel dat veel honden er goed uitzien en ook een halsband dragen. Ze zullen dus toch wel een baas hebben.
We gingen op weg naar Griekenland. Onderweg moesten we 3x stoppen voor tolpoorten. Omdat we geen Macedonische denars hadden betaalden we met een creditcard. Groot was onze verbazing toen bleek dat we omgerekend in euro’s resp. 1,10, 1,40 en 0,65 betaald hadden.
Bij de grens met Griekenland moesten we eerst in Macedonië uitchecken om vervolgens door de Griekse douane doorgezwaaid te worden. Dat was nog eens andere koek dan na al die vorige grenspassages. We reden hierna, zoals we vroeger reden, via Evzoni naar Polykastron, maar deze laatste plaats is zo veranderd en groot geworden dat we niets meer herkenden. In Griekenland was het meteen een uur later, zodat we na een snel bezoek aan een bakker en een lunch gauw doorreden naar onze bestemming: Vergina.
Vergina ligt ten zuidwesten van Thessaloniki en staat bekend om een koningsgraf dat daar blootgelegd is en waar een museum overheen gebouwd is. Wij hebben nog nooit eerder zo’n prachtig museum gezien, waar alle vondsten goed verlicht en met grote letters beschreven waren. Het was het graf van Philippus II met 2 bijgraven, waarvan er maar 1 leeggeroofd was. De andere 2 graven waren dus nog intact. Schitterend, letterlijk en figuurlijk, want veel gouden voorwerpen. Er waren veel Nederlanders (meivakantie).
Op 1 mei (Dag van de Arbeid, iedereen vrij en zelfs het museum gesloten) vertrokken we. We moesten weg, want ’s middags zou een reisgezelschap van 22 campers arriveren, Nederlanders op pad met het NKC. We reden naar Sykia, een dorpje op het schiereiland Sithonia, waar we toch al naar toe moesten vanwege het verblijf daar van 2 van onze dochters met hun aanhang. We reden een deel van de rit over de tolweg, die gratis bleek te zijn vanwege een staking van het personeel bij de tolpoorten. In Sykia stonden we op een camping met veel schaduw van bomen. Prima om je camper neer te zetten. Nog geen airco nodig!
Na 2 nachten gingen we naar Gerakini, waar we een week zouden blijven. De rit ernaartoe was prachtig. We zagen Griekenland altijd in de zomer als alles verdord was. Nu stond alles in bloei, olijfbomen, granaatappelbomen, andere vruchtbomen en populieren en de bodem was bedekt met veel bloeiende planten, waarvan de klaproos het opvallendst was.
Het is nu 10 mei en de kinderen zijn vanmiddag weer op het vliegtuig gestapt. Het was een geweldige en gezellige week zo met z’n allen. De kleinkinderen amuseerden zich goed op het strand. We hebben mooi weer gehad, veel zon en gemiddeld 20-25 graden. Behalve vannacht en vanmiddag toen we beide keren een onweersbui kregen. Prima gegeten in verschillende restaurantjes en veel ouzo en retsina gedronken.
We gingen op weg naar Griekenland. Onderweg moesten we 3x stoppen voor tolpoorten. Omdat we geen Macedonische denars hadden betaalden we met een creditcard. Groot was onze verbazing toen bleek dat we omgerekend in euro’s resp. 1,10, 1,40 en 0,65 betaald hadden.
Bij de grens met Griekenland moesten we eerst in Macedonië uitchecken om vervolgens door de Griekse douane doorgezwaaid te worden. Dat was nog eens andere koek dan na al die vorige grenspassages. We reden hierna, zoals we vroeger reden, via Evzoni naar Polykastron, maar deze laatste plaats is zo veranderd en groot geworden dat we niets meer herkenden. In Griekenland was het meteen een uur later, zodat we na een snel bezoek aan een bakker en een lunch gauw doorreden naar onze bestemming: Vergina.
Vergina ligt ten zuidwesten van Thessaloniki en staat bekend om een koningsgraf dat daar blootgelegd is en waar een museum overheen gebouwd is. Wij hebben nog nooit eerder zo’n prachtig museum gezien, waar alle vondsten goed verlicht en met grote letters beschreven waren. Het was het graf van Philippus II met 2 bijgraven, waarvan er maar 1 leeggeroofd was. De andere 2 graven waren dus nog intact. Schitterend, letterlijk en figuurlijk, want veel gouden voorwerpen. Er waren veel Nederlanders (meivakantie).
Op 1 mei (Dag van de Arbeid, iedereen vrij en zelfs het museum gesloten) vertrokken we. We moesten weg, want ’s middags zou een reisgezelschap van 22 campers arriveren, Nederlanders op pad met het NKC. We reden naar Sykia, een dorpje op het schiereiland Sithonia, waar we toch al naar toe moesten vanwege het verblijf daar van 2 van onze dochters met hun aanhang. We reden een deel van de rit over de tolweg, die gratis bleek te zijn vanwege een staking van het personeel bij de tolpoorten. In Sykia stonden we op een camping met veel schaduw van bomen. Prima om je camper neer te zetten. Nog geen airco nodig!
Na 2 nachten gingen we naar Gerakini, waar we een week zouden blijven. De rit ernaartoe was prachtig. We zagen Griekenland altijd in de zomer als alles verdord was. Nu stond alles in bloei, olijfbomen, granaatappelbomen, andere vruchtbomen en populieren en de bodem was bedekt met veel bloeiende planten, waarvan de klaproos het opvallendst was.
Het is nu 10 mei en de kinderen zijn vanmiddag weer op het vliegtuig gestapt. Het was een geweldige en gezellige week zo met z’n allen. De kleinkinderen amuseerden zich goed op het strand. We hebben mooi weer gehad, veel zon en gemiddeld 20-25 graden. Behalve vannacht en vanmiddag toen we beide keren een onweersbui kregen. Prima gegeten in verschillende restaurantjes en veel ouzo en retsina gedronken.
Goed te lezen wat voor een gezellige week jullie met z'n allen hebben doorgebracht.
Wij vieren vandaag Moederdag.
De allereerste viering van Moederdag gaat terug naar de tijd van de oude Grieken die jaarlijks een lentefeest wijdden aan de Moeder der godinnen.
Vanavond heffen wij het glas op jullie bij een aspergemenu.
Wens jullie een goede, inspirerende voortzetting van jullie reis.
Nienke
Het is weer even geleden dat we jullie website bezochten. Toen waren jullie nog in Nederland. Inmiddels zijn jullie onderweg en hebben wij ons even "bijgelezen". Leuk om al die verhalen zo te lezen.
Toen wij Polikastron lazen kwam er een gevoel van weemoedigheid over ons heen. Het deed ons terugdenken aan de jaren '60 en '70 toen wij nog de hele klassieke route dwars door Joegoslavië reden. Zagreb - Beograd - Nis - Skopje - Titov Veles - Gevgelja om uiteindelijk in Polikastron uit te komen.
Voor ons idee lag dat plaatsje aan de ene kant in een soort "niemandsland" en aan de andere kant leek het wel een oase na die 1200 kilometer durende rit door Joegoslavië. En, wat belangrijker was, we waren dan in Griekenland!
De tijd heeft er niet stilgestaan lezen wij. Dat is mooi voor de Grieken en jammer voor onze herinneringen. Het liefst hadden we voor de herinneringen de tijd even stilgezet en er meteen heengereden, via diezelfde oude smalle weg door Joegoslavië die nu, zo begrijpen wij, in een 4 baans tolweg is veranderd, waarschijnlijk onderbroken door grensovergangen als gevolg van de verdeling van Joegoslavië in verschillende landen.
teveel tekens volgens de blog: zie volgende reactie
Wie zal nu nog geloven dat we mensen op ezels en ganzenhoeders over de autoput door Joegoslavië zagen lopen. Of wie zal herinneren dat we langs die autoput een stoomtrein zagen rijden ? Of wie zal zich nog herinneren dat je op die weg tactisch moest tanken omdat je anders mogelijk zonder benzine kon komen te zitten ? Of deze: langs de hele weg in Joegoslavië was het "nema petrol", "zoek maar ergens anders een mogelijkheid om te tanken" was het advies.
Als alleen al het noemen van Polikastron zoveel herinneringen bij ons oproept, hoeveel herinneringen gaan er bovenkomen als we zelf daar weer eens heenrijden ?
Genoeg herinneringen. Terug naar het dagelijkse bestaan. Jullie zijn oom en tante geworden van Elisia, jongste dochter van Bianca en Stefan. Moeder en kind maken het prima.
Georgia heeft haar handen er vol aan: zij rent en vliegt om het huishouden daar, inmiddels 6 man groot, te helpen draaien.
Intussen zitten jullie waar? Is dat nu Bulgarije?
Wij hebben een Bulgaarse 24/7 hulp voor onze (schoon) ouders. We horen iedere keer de prachtigste verhalen van haar over haar vaderland. Ooit waren wij daar ergens in de '60 er jaren. We zijn erg benieuwd naar jullie ervaringen daar.
Inmiddels is de dag hier begonnen. Tijd om een punt achter deze reactie te zetten.
Geniet van de reis en van elkaar en maak er een mooie tijd samen van.
Kus van Herman & Georgia
Wat leuk om jullie reisverslag te lezen, goed idee!
ik hoef me niet af te vragen of jullie het naar je zin hebben, geniet er samen van!!
Wij zijn nu terug uit turkye/capadocie. Hebben het goed gehad, ballonvaart gemaakt.
Wens jullie nog leuke inspirerende kilometers toe met mooie ontmoetingen.
Groetjes Bert en Ingrid