Verslag van 19 mei tot 28 mei

Wanneer ik dit begin te schrijven is het 27 mei en zijn we 6 weken onderweg. We zitten nu twee en een halve week in Bulgarije en gaan binnenkort naar Roemenië. Als jullie dit lezen zijn we daar waarschijnlijk net gearriveerd. Het probleem is dat dit land erg mooi is, met een prachtige natuur, mooie landschappen en veel bezienswaardigheden, maar dat het erg weinig campings heeft. De campings liggen doorgaans niet in de buurt van bezienswaardigheden en dat is erg vervelend. Daarnaast zijn de campings bijzonder primitief. Veelal zijn het hostels, een terrein met cabins, kleine huisjes met een slaapkamer en een kleine ruimte waarin toilet en douche. Ze zijn erg verwaarloosd, want onderhoud is er niet bij. Doorgaans kan de helft van de huisjes nog maar gebruikt worden.

We willen naar Ruse, op de grens met Roemenië, want daar kunnen we de Donau via een brug oversteken. Ruse moet erg mooi zijn, maar er zijn geen campings. We zullen wel zien hoe het allemaal gaat lopen. We willen dáár de grens oversteken omdat de tolbrug maar 6 euro kost. De Donau met een ferry oversteken is erg kostbaar, 52 euro plus 15 euro havengeld. Zondegeld.

Op 19 mei reden we naar Kazanlak. Deze stad is op zich niet bijzonder, maar in de omgeving worden rozen gekweekt ten behoeve van de rozenolie waar de plaats om bekend staat. Op weg er naartoe zagen we geen rozenvelden en we kwamen terecht bij een hostel zoals boven beschreven. Allemaal huisjes met in het midden een heel groot grasveld waarop zeker 20 campers konden staan. We waren de enigen. Verder stonden er op het grasveld en onder de bomen daaromheen 4 paarden en 2 veulens. Twee paarden liepen los en dat gaf soms wat consternatie als ze te dicht bij de uitgang kwamen want op de straat ervoor raasden de auto’s en vrachtwagens langs met een snelheid van 100km/uur. Na 1 nacht hadden we het daar wel gezien en probeerden we nogmaals de Rozenvallei te vinden met de rozenvelden. Dat lukte en toen zagen we ook waarom: de rozen worden geplukt zodra de knop opengaat. Dus nergens bloeiende rozen. Maar ze roken heerlijk, ook de rozen die verwilderd in de bermen groeiden.

Daarna door in noordelijke richting naar Veliko Tarnovo. Daar in de buurt, bij Dragizhevo, was een camping gerund door een Engels echtpaar. Veel comfort, waaronder wasmachine en –droger, Wifi, een goed restaurant en prachtig weer (met soms ’s avonds een buitje). We zijn er 6 nachten gebleven. Op zondag was er een vlooienmarkt op de camping, waar van alles verkocht werd, zowel oud als nieuw. Het begon om 8 uur, dus om 7 uur was het al een drukte van belang, en om 12 uur was het voorbij. Opvallend was dat er onder kopers en verkopers heel veel Britten waren. De meesten hebben in de omgeving een huis en komen vooral om met elkaar een praatje te houden. Het was erg gezellig.

Ook bezochten we enige malen de stad. Met de taxi 15 km rijden, kosten 6 euro. We reden eenmaal met een chauffeur die een groot tegenstander was van aansluiting bij de EU. Het was volgens hem alleen maar goed voor 10% van de bevolking, de buitenlanders en de binnenlandse maffia. De overige 90% zou er alleen maar nadeel van ondervinden. We bezochten een gigantische vesting uit de tijd van koning Boudewijn (graaf van Vlaanderen) die er een tijd gewoond heeft, later gevangen werd genomen en in zijn eigen kerkers tot zijn dood opgesloten heeft gezeten. De taxichauffeur vertelde dat in zijn jeugd, 40 jaar geleden, er nog geen enkele muur stond. Alles was nadien pas gereconstrueerd. Astrid mocht voor 4 Leva op de troon van de koning zitten, ze kreeg een mantel om en scepter in de hand en ik mocht toen foto’s nemen. Op zaterdagavond was er een lichtshow. Leuk om te zien. De lichtshow wordt normaal pas gehouden als er voldoende toeristen zijn, maar die dag was het feest voor de afgestudeerden uit het hoger onderwijs. Alweer de taxichauffeur vertelde ons dat de ouders zich vaak diep in de schulden steken om de kinderen aan het feest deel te laten nemen, want vooral de meisjes zien er dan prachtig uit, worden in dure auto’s rondgereden en er wordt duur gegeten door de familie. Hij sprak er schande van.

Op de camping kon Astrid naar de kapper. Ze vond dat het tijd werd daarvoor. Helaas sprak de kapster geen Engels of Duits en als je dus met 2 vingers aangeeft hoeveel eraf moet kan dat ook opgevat worden als hoe lang het haar moet worden. Ze heeft nu een “rattenkopje”. Maar als we thuis komen is dat wel weer aangegroeid.

Tegenwoordig laten we Mel buiten wanneer we de stad in gaan. Dat gaat goed. Het weer is meestal prima en ze kan onder de camper schuilen voor regen en zon. Eerst lieten we haar in de auto, maar na enige vernielingen moesten we een andere oplossing bedenken. Met haar scherpe nagels krabde ze de raamhorren stuk en toen we haar daarom aan de riem legden hing ze zichzelf bijna op door via de voorstoel in haar eigen riem verstrikt te raken.

Nu staan we in Dryanovo op een camping annex hostel. Met een klooster op loopafstand en enige zg ecotrails om te wandelen. Wel berg op en af en dus knap vermoeiend. Maar we zijn hier weer de enigen op de camping en dat is lekker rustig. Moet er niet aan denken hoe het hier in de zomer zal zijn. Nu zie je bij de kloosters vooral veel bussen met schoolkinderen. Komen wat cultuur en kunst opsteken.

Samenvattend voor Bulgarije:

Het is een prachtig land.

Veel landbouw: granen, gras, zonnebloemen, veel fruitbomen en notenbomen.

Erg arm. In de dorpen is weinig te koop en de mensen zijn somber gekleed. In de steden is dat anders.

Oude, slecht onderhouden, auto’s en landbouwwerktuigen.

De wegen zitten vol gaten, je moet constant daarop bedacht zijn.

Het leven is voor toeristen erg goedkoop.

Contact met Bulgaren is moeizaam, ze praten behalve Bulgaars vaak alleen maar Russisch.

Veel gebergten, waar veel regen valt.

Bijna geen campings, doorgaans slecht onderhouden.

Je moet lang wennen aan de cyrillische tekens. Dat is een handicap onderweg.

Geen bakkers en slagers, alles bij supermarkt halen. Brood is fabrieksbrood, vaak alleen maar wit.

We zitten nu, op 30 mei nog niet in Roemenië. Dat gaan we morgen doen. We zijn voor een nacht teruggegaan naar de vorige camping. Daar was veel meer comfort. De belangrijkste reden is dat het weer is omgeslagen. Gistermiddag opeens noodweer: rukwinden, onweer, bliksem, hagel en regen. In seconden stond de camping onder water en het bleef regenen, de hele nacht. Maar hier is het niet veel beter. De hele regio is getroffen. Er schijnen ook doden gevallen te zijn. Maar wij zijn gelukkig nog ongedeerd en hebben geen schade.

Tot de volgende keer.